Organizacja i likwidacja skutków użycia środków biologicznych, toksycznych i promieniotwórczych

1. Charakterystyka i organizacja dekontaminacji

DEKONTAMINACJA /dezaktywacja, odkażanie/ polega na usuwaniu z powierzchni ciała ludzkiego, błon śluzowych oczu, nosa i ust substancji promieniotwórczych, środków trujących i biologicznych.

Celem dekontaminacji jest zmniejszenie absorpcji trucizn przez osoby poszkodowane oraz zapobieganie wtórnemu skażeniu służb ratowniczych.

Rejon porażenia dzielimy na strefy:

  1. Strefa CZERWONA (GORĄCA) - otacza bezpośrednie miejsce zdarzenia gdzie dochodzi do skażenia pierwotnego. W niej nie wykonuje się żadnych zabiegów dekontaminacji oprócz ewakuacji.
  2. Strefa ŻÓŁTA (CIEPŁA) - w której przeprowadza się dekontaminację oraz proste zabiegi medyczne np. udrożnienie dróg oddechowych, założenie dużego wkłucia itp.
  3. Strefa ZIELONA (ZIMNA) - w której zlokalizowane są źródła pomocy m.in. pełne zabiegi medyczne.

2. Organizacja dekontaminacji osób porażonych

Etap I

Etap II

UWAGA:

  1. przy skażeniu środkami chemicznymi jak:
    • paraliżujące (pary), związki cyjanowe, środki uszkadzające płuca: należy zdjąć ubranie, a do mycia stosować 0,5% roztwór podchlorynu wapnia;
    • paraliżujące (płyny), parzące: postąpić jak wyżej, dodatkowo usunąć mechanicznie skażenia;
    • łzawiące: do mycie stosować mydło szare i wodę;
  2. przy skażeniu środkami biologicznymi stosować standardowe mycie ciała;
  3. przy skażeniu radiologicznym stosować mycie mydłem i wodą całego ciała.

3. Ogólne zasady:

  1. opóźnienie dekontaminacji może mieć większe znaczenie niż długość jej przeprowadzania;
  2. spłukiwanie 15 ofiar, po rozebraniu wszystkich elementów garderoby przeznaczając 1 minutę dla osoby jest lepszym rozwiązaniem niż spłukiwanie 1 osoby poszkodowanej przez 15 minut, bowiem większość substancji płynnych i stałych usuwanych jest w czasie krótkiej dekontaminacji;
  3. często wymagana jest obecność toksykologa klinicznego;
  4. należy wziąć pod uwagę toksyczność użytego środka;
  5. odpowiednia dekontaminacja zapobiega skażeniom wtórnym, co ma szczególne znaczenie dla pracowników służby zdrowia, którzy będą mieli kontakt z osobami poszkodowanymi;
  6. układ oddechowy:
    • przerwać narażenie,
    • zapewnić odpowiednią wentylację /podawać tlen/;
  7. skóra:
    • dekontaminacja w przypadku narażania na gazy nie jest konieczna,
    • odzież może być źródłem skażenia wtórnego,
    • nieuszkodzona skóra jest barierą dla wielu, ale nie wszystkich rodzajów trucizn,
    • absorpcja przez skórę wzrasta w przypadku jej uszkodzenia i w wysokiej temperaturze,
    • pewne części ciała są bardziej podatne na absorpcję substancji chemiczną niż inne np. okolice genitaliów absorbują substancje chemiczne o wiele szybciej niż ręce i stopy,
  8. substancje chemiczne rozpuszczalne w tłuszczach są zwykle łatwo absorbowane przez nie uszkodzoną skórę,
  9. narażenie na gazy duszące nie wymaga specjalnej dekontaminacji skóry i błon śluzowych,
  10. narażenie na gazy drażniące lub żrące wymaga dekontaminacji przy pomocy wody,
  11. skażenie substancjami stałymi lub cieczami wymaga dekontaminacji w strefie ciepłej (żółtej).
zamknij
Nasza strona korzysta z plików cookies. Zachowamy na Twoim komputerze plik cookie, który umożliwi zbieranie podstawowych informacji o Twojej wizycie.
Przeczytaj jak wyłączyć pliki cookiesRozumiem