Strategia 2030 Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu vs. Europejski Zielony Ład
W dokumencie Unii Europejskiej mamy gotową diagnozę sytuacji gospodarczej, środowiskowej i społecznej oraz najważniejsze wyzwania stojące przed nami w tym kompletnie nową wizję gospodarki i nowy
model biznesowy, które jest głównym przedmiotem zainteresowania nauk ekonomicznych i nauk o zarządzaniu.
Uczelnia jako lider intelektualny życia społecznego i gospodarczego może wyznaczać kierunek działania sprzyjający realizacji strategii Zielonego Ładu na kilku poziomach: naukowym, dydaktycznym,
jako kampus i instytucja w kontaktach z otoczeniem. Pozwoli to na stworzenie przewagi konkurencyjnej Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu na rynku kształcenia innowacyjnych kadr dla zielonej
transformacji gospodarki. To zaś wpisuje się w cele szkolnictwa wyższego, takie jak:
• przygotowanie do wejścia na rynek pracy,
• przygotowanie do aktywnego obywatelstwa,
• rozwój osobisty,
• tworzenie szerokiej, zaawansowanej bazy wiedzy, stymulowanie badań i innowacji.
Naukowcy Ira Harkavy, Sjur Bergan, Tony Gallagher i Hilligje van’t Land (University World News)
twierdzą, ze
pandemia skłania do przedefiniowania dotychczasowych celów. Według nich obecnie cel edukacji wyższej trzeba wznieść ponad dydaktykę - ma być nim: rozwój i utrzymanie wspólnot i społeczeństw
demokratycznych, charakteryzujących się współpracą i zaangażowaniem na rzecz dobra publicznego.
Uczelnia ma pomagać w identyfikowaniu szans i możliwości w zakresie Zielonego Ładu, wspomagać dialog i angażować szerokie grupy interesariuszy, zwiększać wydajność i efektywność prowadzonych
działań w zakresie nauki i badań.
Europejski Zielony Ład – Nowa strategia wzrostu gospodarczego Unii Europejskiej.
Źródło: https://www.krakow.pl/klimat/247309,artykul,europejski_zielony_lad.html
Wyzwania dla uczelni ekonomicznej:
Naukowe:
• Ekonomia – np. badania dotyczące nowego modelu gospodarczego, badanie transformacji gospodarczej w tym transformacji energetycznej, badanie zależności między polityką
klimatyczną a rozwojem Polski, zidentyfikowanie zielonej przemiany strukturalnej w gospodarce, analiza rynku pracy pod katem popytu i podaży na miejsca pracy w zielonych sektorach;
• Finanse – zielony system finansowy, nowe instrumenty finansowe, zielone podatki, zielony budżet UE, państwa i samorządów, ryzyka finansowe związane z klimatem, liczenie
efektywności inwestycji w środowisko i zapobieganie zmianom klimatycznym;
• Zarządzanie – nowe modele biznesowe przedsiębiorstw, innowacje środowiskowe a rozwój firmy, koszty i ryzyka związane z klimatem, kosztami energii, przewaga konkurencyjna firm w
obszarze zrównoważonego rozwoju, społeczna i środowiskowa odpowiedzialność;
• Rachunkowość – zbieranie danych środowiskowych, analiza kosztów środowiskowych, ocena ryzyk klimatycznych, energetycznych, raportowanie niefinansowe.
Dydaktyczne:
• Wiedza: Wzrost świadomości studentów i absolwentów uczelni dotyczących środowiska i zmian klimatycznych w rozwoju i zarządzaniu przedsiębiorstwami i instytucjami publicznymi,
Wzmocnienie wiedzy na temat wpływu produkcji i konsumpcji na środowisko i zmiany klimatyczne (ekonomiczna analiza kosztów i korzyści finansowych i pozafinansowych) , Zapoznanie z praktycznymi
rozwiązaniami zasobooszczędnymi i niskoemisyjnymi w przedsiębiorstwie, instytucji publicznej i gospodarstwie domowym (zmniejszanie kosztów i korzyści ekonomiczne), Pogłębianie wiedzy na temat
problemów środowiskowych i klimatycznych w łańcuchu dostaw (od producenta do konsumenta), Poznanie nowych modeli biznesowych w przedsiębiorstwach uwzględniających kryteria środowiskowe i związane
ze zmianami klimatu.
• Umiejętności: Wzrost kwalifikacji absolwentów uczelni i pracowników przedsiębiorstw i instytucji publicznych w zakresie aspektów środowiskowych i klimatycznych jako
ważnego czynnika rozwoju gospodarczego, Kształcenie umiejętności zarządzania adaptacyjnego w odniesieniu do zmian klimatycznych, Wzrost kompetencji studentów w zakresie rachunkowości
środowiskowej w przedsiębiorstwie, Umiejętność analizy i oceny kosztów zaniechania działań, w tym kosztów braku adaptacji gospodarki do zmian klimatu i przechodzenia do gospodarki
niskoemisyjnej
• Postawy: Wzrost świadomości studentów i absolwentów na temat wpływu produkcji i konsumpcji na stan środowiska w tym na różnorodność biologiczną oraz na zmiany klimatu,
kształtowanie pozytywnych postaw społeczeństwa wobec konieczności ponoszenia kosztów polityki klimatycznej, zmiana schematów myślenia i jej wpływ na efektywne gospodarowanie energią, i
racjonalizację wykorzystania zasobów oraz zmniejszenia emisji.
Uczelnia jako instytucja i kampus
Postawa uczelni jako instytucji wobec zmian klimatu i innych zagrożeń dla środowiska jest istotna dla interesariuszy uczelni i dla otoczenia. Ważne obszary funkcjonowania uczelni: konsumpcja
energii i wody, produkcja odpadów i emisja Co2, zielone zamówienia publiczne, zakupy urządzeń biurowych i papieru a także usług sprzątania i usług budowlanych, inwestycje w odnawialne źródła
energii, zieleń na kampusie etc.
Trzecia misja uczelni: Zielony ład wpisuje się w Społeczną Odpowiedzialność Nauki realizując Trzecią Misję Uczelni gdyż dotyczy najważniejszych wyzwań gospodarczych i społecznych
ważnych dla obywateli. Przeważająca większość Europejczyków uważa, że ochrona środowiska jest ważna (95 proc.). 8 na 10 Europejczyków (77 proc.) jest zdania, że ochrona środowiska może pobudzać
wzrost gospodarczy. Wyniki badania Eurobarometr na temat świadomości ekologicznej obywateli UE potwierdzają szerokie poparcie opinii publicznej dla prawodawstwa w zakresie ochrony środowiska na
poziomie UE i dla finansowania ze środków UE działań przyjaznych dla środowiska. Misja ta obejmuje zaangażowanie uczelni w wymiarach: cywilizacyjnym, kulturowym i etycznym.
W najnowszej literaturze mówi się o czwartej misji uczelni polega ona na wymianie idei, wspólnym tworzeniu i wymianie dobrych praktyk w zakresie tworzenia zielonych kampusów i zrównoważonego
rozwoju (the
‘fourth mission’ of co-creating for sustainability).
Mamy szansę być jedną z pierwszych uczelni, która wprowadzi taką misję do swojej strategii.
Opracowanie: Bożena Ryszawska (2019, aktualizacja styczeń 2022)
Źródło: Bruksela, 11 grudnia 2019 r. Komisja Europejska
